Author: Theogr ο κηπουρός
•5/29/2009 10:08:00 π.μ.
Ένας φίλος της Μαρίας – tweety μας ενημέρωσε πως η κοπέλα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Ας την στηρίξουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας.
Σας παραθέτω την έκκληση των φίλων της.



FILOI MMLLON GNORIZETEATO T BLOG http://mariatweety.blogspot.com ME MEGALI MU LIPI SAS ANAKINONO META APO EKLISI TON FILON TS OTI TO MARAKI MAS VRISKETE SE POLI SOVARI KATASTASI STO NOSKOMIO E3AITIAS EPEIDINOSIS TOU EGKEFALOU TISPEITE TO KAI SE ALLOUS BLOGGES GIA NA ENOSUME TIS FONES MAS PROSEUXONTS NA TA KATAFERI GIA AKOMI MIA FORASTEILTE KAI SXOLIA SO BLOG TIS GIA SIMPARASTASIFILIKA PANOSEINAI MEGALI ADIKIA RE P......
Author: Theogr ο κηπουρός
•5/24/2009 11:36:00 π.μ.
Τόσοι ηταν περίπου και 2-3 με αναθήματα. Και του πωλητές να σε ξέρουν και να τους ξέρεις με το μικρό τους. Της Αναλήψεως. Την περιμέναμε την γιορτή καλύτερα και από το Πάσχα. Θες γιατί τέλειωνε το σχολείο, θες γιατί ξεκίναγε τι καλοκαίρι για μας και κάναμε το πρώτο μπάνιο. Πηγαίναμε και πιάναμε τότε την μαλλιαρή. Την πέτρα με τα φύκια που βάζαν οι κοπέλες κάτω από το κρεβάτι για να δουν ποιον θα παντρευτούν. Η εκκλησία στα καλά της το ίδιο και μείς. Βολτάροντας πάνω - κάτω στο δρόμο ρίχνοντας κλεφτή ματιά στην ¨καλή¨ σου που προχωρούσε με τον μπα-μπα(μπουλα) από πίσω
-Ποιος ηταν αυτός που κοίταξες;
- Συμμαθητής μου.
-Αν ξαναγυρίσεις το κεφάλι, θα σου κόψω τα πόδια.
Καλή βέβαια τρόπος του λέγειν. Ανταμώνατε στο σχολειό, στο δρόμο, αν η ξαδέλφη της έκανε πάρτι από τις 8 έως τις 10. Και από κει και πέρα...
-Γεια σου μπαμπά, η κόρη μου 20 και.
-Γεια σου μπαμπά, το αγόρι της γελώντας, κρατώντας την από την μέση να πηγαίνουν να προσκυνήσουν.
Λίγο πιο πέρα βλέπω και τον γιο μου 17 με την κοπέλα του να χαζεύουν, τι είναι αυτά εσώρουχα; Τόσα λεφτά για 2 σχοινάκια; Και τα φοράνε κιόλας;
Μην γίνεσαι γκρινιάρης μου λέει η κηπουρίνα, προχώρα.
Προχώρα όπως προχωράει η εποχή. Η πάγκοι τώρα αμέτρητοι, βαριέσαι να τους περπατήσεις, δεν περνάς από τον κόσμο. Και έχουν από αναπτήρες μέχρι αξεσουάρ αυτοκίνητων. Αυτό πια δεν είναι θρησκευτική γιορτή παζάρι είναι. Αχ αχτίδα πόσο σε καταλαβαίνω.
Συνεχίζω να πηγαίνω κάθε χρόνο στην γιορτή της νιότης μου, είτε για να δω κάνα γνωστό από τους λίγους που έχουν μείνει η για να ξορκίσω τον χρόνο...
Πόσα έχουν αλλάξει και οι αναμνήσεις γλυκόπικρες.
Αν μου ‘λεγε κάποιος να κάνω μια ευχή, ξέρετε τι θα ευχόμουν;
Να ξαναδώ τους πέντε πάγκους με παιχνίδια. Τίποτα άλλο.

Την εικόνα αριστερά την πήρα από εδώ.


UPDATE

Για να μην νομίζετε ότι τα ξέρω όλα, το κειμενο ηταν προγραμματισμένο να ανέβει την Τέταρτη 27/05/09, παραμονή της Αναλήψεως. Γιατί ανέβηκε σήμερα, μυστήριο.

Author: Theogr ο κηπουρός
•5/22/2009 08:13:00 μ.μ.

Εφορευτική επιτροπή για εκλογές συλλόγου + ευρωεκλογές + εξειδίκευση στους Η/Υ 17:00 – 22:00 κάθε βράδυ + δουλειά + οικογένεια+ μαστόρους στο σπίτι +.....+...... = που είναι ο κηπουρούλης;
Επιστρέφω λίαν συντόμος, μη φύγετε.

Ένα καθυστερημένο Χρόνια Πολλά σε όσους γιόρταζαν χθες και δεν τους έστειλα mail.

22/5/09

Author: Theogr ο κηπουρός
•5/14/2009 12:37:00 μ.μ.
Με έχετε καλέσει να παίξω σε διάφορα παιχνίδια και σας ευχαριστώ. Για να μην λέμε τα ίδια πράγματα το 10+1 το έχουμε ξαναπαίξει στο παρελθόν με άλλες ονομασίες. Για τους καινούργιους και τους περίεργους θα τα βρείτε εδώ , εδώ και εδώ

Το παιχνίδι με τις ταινίες θα το παίξω αργότερα.

Σήμερα θα παίξω, με τον δικό μου τρόπο, το παιχνίδι με τα τραγούδια, ποια τραγούδια μου αρέσουν και τι σημαίνουν. Τα τραγούδια αυτά είναι παρά πολλά και δεν μπορώ να τα βάλω όλα. Έτσι θα σας βάλω απλώς μερικά που μπόρεσα να ξεχωρίσω. Φτιάξτε έναν καφέ καθίστε αναπαυτικά και κάντε κλικ σε ότι έχει χρώμα. Αξίζει τον κόπο να ακούσετε προσεκτικά τα κομμάτια.

Πάμε λοιπόν και καλή ακρόαση.

Ήταν χτισμένο στην μέση του πουθενά το ξενοδοχείο . Στην άκρη της θάλασσας και δεξιά-αριστερά απέραντα χωράφια. Η πρωινή ομίχλη ήταν τόσο πυκνή πάνω από το νερό που έλεγες πως είχε πιάσει φωτιά . Όταν μπήκαμε στη αυλή του νομίσαμε ότι είχαμε περάσει την πόρτα του παράδεισου.
Οι φίλοι μου έβγαιναν από τα αμάξια τους, μια αλλόκοτη παρέα που είχαμε γνωριστεί τυχαία, με κάποιους όταν έπεσε το τείχος, και βρισκόμασταν κατά διαστήματα.
Είχαν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία φόρα που είχαμε ανταμώσει.
Απόγευμα
Κοίταξα ένα γύρω όπως ήμασταν ξαπλωμένοι πάνω στης καρέκλες. Το μυαλό μου πήγε στην Κατερίνα και τον Παύλο που δεν ήταν πια μαζί μας. Κοίταξα την πιο μικρή της παρέας, την Στέλλα που είχε προλάβει να αγαπήσει και να πονέσει νωρίς. Δίπλα της ο Αχιλλέας με τον φίλο του τον Μηνά. Ήταν ακόμα ο Andy, μια τραγική ιστορία αγάπης, και ο Erick, που έλεγε πως ερχόταν από εκεί που ανατέλλει ο ήλιος και δύουν οι ελπίδες.
-Που είναι ο φίλος σου ρώτησε κάποιος τον Bill
-Σαλπάρισε για το Πουέρτο Ρίκο είπε εκείνος και όλοι καταλάβαμε τι σήμαινε αυτό.
-Τον θυμάμαι με ένα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα να σιγοτραγουδάει ¨όσοι με τον χάρο γιναν φίλοι".
- Άκη αγαπάς ακόμα με το ίδιο πάθος της γυναίκες; ρώτησα
- Πάντα άλλωστε ξέρεις τι σκέφτομαι γι’ αυτό.


Την κοίταξα και μου αντιγύρισε το βλέμμα. Χαμογέλασα.


Βρεθήκαμε τυχαια να στεκόμαστε μια βροχερή μέρα κάτω από μια μαρκίζα. Καιρό αργότερα της είχα ζητήσει να μ’ αγαπήσει και εκείνη το 'κανε και εξακολουθούσε να το κάνει.
- Johnny, στράφηκε στον μελαγχολικό και τυφλό φίλο μας, θα μας παίξεις κάτι;
Εκείνος άπλωσε το χέρι του, βρήκε την κιθάρα του και άρχισε να τραγουδάει.
Ο Τομά, το γκαρσόνι, που 0 παππούς του είχε σκοτωθεί στην επανάσταση στο Μεξικό μας έφερε τα ποτά μας.
Η νύχτα είχε πέσει και τα αστέρια θαρρείς και έκαναν μια σκάλα ως τον ουρανό.
- Πες μου το δικό μου παρακάλεσα. Και κείνος δεν μου χάλασε χατίρι.
Την είδα να σηκώνεται ανάλαφρα, κοίταξε την παρέα και περνώντας δίπλα μου, μου άπλωσε το χέρι της.

-Ψάξε στην καρδιά σου, μου ψιθύρισε.

Ξύπνησα κρατώντας το γυμνό κορμί της στη αγκαλιά μου.
-Δεν θα ‘θελα να φύγουμε πότε.
-Μη λυπάσαι. Ξημερώνει Κυριακή.

Σταθήκαμε στη αυλή περιμένοντας και τους άλλους να κατέβουν. Από τα ηχεία ακουγόταν ένα μελαγχολικό τραγούδι. Είχε φτάσει η ώρα να αποχωριστούμε.
- Θα τους ξαναδούμε; Με ρώτησε καθώς αφήναμε πίσω κάποιες αναμνήσεις.
Της χαμογέλασα καθώς οδηγούσα
-Ποιος ξέρει, απάντησα. Ας χαρούμε την ζωή, τον έρωτα. Ας χαρούμε που είμαστε ζωντανοί.
Author: Theogr ο κηπουρός
•5/10/2009 12:30:00 π.μ.
- Έχετε 10 μέρες για κάνετε διακανονισμό.
- Τι... που.... ποιος;
-10 μέρες αλλιώς κατάσχεση.
- Μια στιγμή του είπε , κατ αρχάς εγώ δεν έχω χρέος στην συγκεκριμένη δημόσια υπηρεσία. Μετά το χαρτί γράφει 14 Απριλίου εσείς μου το φέρνετε την 21/4 Τρίτη του Πάσχα οπότε...
Αλλά ο δικαστικός κλητήρας δεν καταλάβαινε από αυτά. Του είπε να επικοινωνήσει με τη υπηρεσία και έφυγε.
Ανέβηκε σπίτι πλάκωσε τα τηλ. άλλα το μόνο που κατάφερε ήταν να του πουν να περάσει για να δούνε τι θα γίνει.
Έκανε λοιπόν τα πίκρα γλυκά και πήγε την άλλη μέρα αφού πήρε άδεια από τη δουλειά. Δεν παίζεις μα το Δημόσιο ιδίως όταν σου λένε πως χρωστάς 115.000 € και κάτι ψιλά. Πήρε ταυτότητες ΑΦΜ και ότι άλλο χαρτί σκέφτηκε και πήγε.
Δεν θα πούμε για το ψάξιμο για να βρει τον αρμόδιο. Μπήκε στο γραφείο
- Γεια σας είμαι ο Τάδε που σας τηλ.
- Ναι μάλιστα. Για να δω την ταυτότητα. Ωραία – στην κοπέλλα του γραφείου- φέρε μου τον φάκελο του κύριου.
Σηκώθηκε εκείνη πήγε στο ντουλάπι και άρχισε να ψάχνει
-Μήπως τον έχετε εσείς; Όχι; Δεν είναι εδώ.
Δεν είναι εδώ δεν είναι εκεί, 5 λεπτά. 10 λεπτά. Αμηχανία και ψάξιμο.
Δεν κάθεστε μέχρι να τον βρούμε. Τα νεύρα του κρόσσια άλλα άμα σου λένε ότι χρωστάς και πας να πείσεις ότι κάνουν λάθος κάνεις τον μ@^@Qα και δεν μιλάς.
Κάποια στιγμή, κάνα μισάωρο μετά δηλ. ο φάκελος βρέθηκε, είδαν ότι συμφωνούσαν όνομα, επώνυμο, όνομα πατρός, άλλα άλλαζε το όνομα της μητέρας και το έτος γέννησης, βγάλαν φωτοτυπίες τα χαρτιά του και του είπαν πως ναι ήταν συνωνυμία και να πήγαινε στο καλό Δεν κρατήθηκε
-Ένα εγκεφαλικό το πάθαμε εχθές, είπε
-Γιατί αφού το ξέρατε ότι δεν χρωστάτε.
-Εγώ το ήξερα, εσείς δεν το ξέρατε!!!

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Έχω χάσει το κινητό μου. ( Με την ευκαιρία αν κάποιος/α θέλει να μου ξαναδώσει το τηλ του ας μου το στείλει με SMS η email. Μαζί με το όνομα του). Αφού του έκανα φραγή πήγα σε ένα κατάστημα, είδα ένα άλλα δεν το αποφάσισα να το αγοράσω.
Πάω σε ένα κατάστημα που μέχρι πριν από λίγο ήταν μονοπώλιο- πως λέμε Ούτε Τηλέφωνο Έχουμε καταλάβατε- για να δω τι παίζει. Μια κοπελιά καθόταν καπνίζοντας και μιλώντας με μια γνώστη της, σημασία, τι είναι αυτό; δεν μου έδωσε. Κάάάάποια στιγμή ασχολήθηκε και μαζί μου.
-Τι θέλετε, αυτό; έχει τόσο.
7 € περισσότερο από ότι το είχα δει πριν. Ζήτησα λοιπόν
α) να πάρω την επιδότηση
β) το υπόλοιπο να μπει στην κάρτα μου
γ) να κρατήσω το παλιό μου νούμερο.
Πέτυχα 1 στα 3. Για τα υπόλοιπα έπρεπε να ξαναπεράσω Δευτέρα, ήταν Παρασκευή. Τεχνικοί και ταμία είχαν σχολάσει μου είπαν.
-Αφήστε θα το ξανασκεφτώ είπα, γιατί στο μυαλό μου τριγυρνούσε μια πολύ εξυπηρετική υπάλληλος. Για όσους δεν θυμούνται κλικ εδώ.
Μόλις μπήκα όντως οι υπάλληλοι δεν έκαναν τον γερμανό, και πιο πρόσφατο μοντέλο μου έδειξαν με τα ιδία χρήματα και η ταμίας με χαιρέτισε με ευγένεια – άσχετο άλλα ένα γλυκό χαμόγελο είναι διαφορετικό – και η διαδικασία δεν κράτησε ούτε τέταρτο. Φεύγοντας το κινητό μου δούλευε!!! και μάλιστα με το παλιό νούμερο.
Συγγνώμη και εγώ Δ.Υ. είμαι άλλα καταργήστε πια την μονιμότητα μήπως δούμε άσπρη μέρα σε αυτή την χωρά.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Το έχω ξαναπεί είμαι κατά των γιορτών που έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Εγώ την Μάνα, Γυναίκα, το παιδί, τον ΑΜΕΑ, τον έρωτα κ.λπ. τους γιορτάζω και τιμώ όλο τον χρόνο. Τους τιμώ όταν βλέπω μάνα με παιδί στο δρόμο και τους αφήνω να περάσουν η τους παραχωρώ την θέση μου στην ουρά η δεν τους κακοποιώ η, η, η. Σαφώς και η μήτρα γέννηση των πάντων πρέπει να τιμάται. Ας μην την θυμόμαστε όμως μόνο μια μέρα τον χρόνο. Παρ όλα αυτά να χαιρόσαστε τον άνθρωπο που σας έφερε στην ζωή, πάρτε την έστω ένα τηλ. Και αν δεν ζει πέστε μια προσευχή, θα την ακούσει να ήσαστε σίγουροι.
Στη φωτογραφία είναι η Κυρά της Ρω η μάνα της Ελλάδας.
10/05/09


U P D A T E ( 10/5 )

Ο Καραγκιόζης έχασε τον μπαμπά του. Ο 85χρονος Ευγένιος Σπαθάρης «έφυγε» στις 22:40 το βράδυ του Σαββάτου. Κύριες, κύριοι και αγαπητά μας παιδιά η παράσταση έλαβε τέλος.

Author: Theogr ο κηπουρός
•5/07/2009 11:04:00 μ.μ.
Όταν έμαθα την είδηση ένοιωσα κάτι μέσα μου να σπάει. Φίλος, σύντροφος, δάσκαλος άλλα πάνω απ’ όλα ΕΛΛΗΝΑΣ, ο Ευγένιος Σπαθάρης βρίσκεται στο νοσοκομείο και θεωρείται κλινικά νεκρός. Για μας που συντρόφεψε τα παιδικά μας όνειρα, που μας έκανε να κλάψουμε και να γελάσουμε και πρόβαλλε με κάθε τρόπο την Ελλάδα είναι σαν αν βλέπουμε το τέλος μιας εποχής και προσωπικά με στεναχωρεί αφάνταστα. Θα βρείτε και ένα αφιέρωμα στον κακό λύκο. Με τις ευχές μας να τον συντροφεύουν ευχόμαστε για το καλύτερο.
Αυτό είναι ένα απλό ευχαριστώ από ένα απλό άνθρωπο σε έναν πολύ μεγάλο εραστή και δάσκαλο της τέχνης





Τα δυο ιερά τέρατα της Ελλάδας.
Author: Theogr ο κηπουρός
•5/02/2009 09:40:00 π.μ.
Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας που δεν μπορείς και δεν πρέπει να της δεις με χιούμορ. Για την ευχή καλό μήνα ξεκίνησα αλλά θυμήθηκα όλα αυτά που συμβολίζει αυτή η μέρα.




Σικάγο πρωτομαγιά του 1860. Τα εργατικά συνδικάτα ξεκινούν απεργία . Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο". Η αστυνομία κτυπάει τους διαδηλωτές. Αποτέλεσμα γύρω στους 15 νεκρούς.




Ελλάδα πρωτομαγιά του 1936. Η καπνεργάτες στην Θεσσαλονίκη κατεβαίνουν σε απεργία. Η αστυνομία πυροβολεί εν ψυχρώ και πάνω από 12 διαδηλωτές σκοτώνονται. Ο Γιάννας Ρίτσος με αφορμή αυτό το γεγονός γράφει τον Επιτάφιο.




Ελλάδα πρωτομαγιά του 1944. Στην Καισαριανή εκτελούνται πάνω από 200 άτομα από τους Γερμανούς.




Ελλάδα πρωτομαγιά του 1976 σκοτώνεται ο βουλευτής και αντιδικτατορικός αγωνιστής Αλέκος Παναγούλης. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν ασάφειες γύρω από τον θάνατο του.

Μέρα μνήμης η πρώτη Μαΐου. Σε ένα παγκόσμιο σύστημα που καταρρέουν τα πάντα, η πολιτική, ο πολιτισμός, η οικονομία, η υγεία, οφείλουμε να θυμόμαστε πως το δίκιο σου το κερδίζεις, μέρα με την μέρα μέσα από αγώνες. Πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Συγχωρήστε με που μου βγήκε το αγωνιστικό μου. Συγχωρήστε με που δεν σας μιλάω για λουλούδια, για την άνοιξη και τραλαλά. Αλλά δεν μου βγαίνει. Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στο παρελθόν. Είναι το δικό μου σημερινό λιθαράκι για να βοηθήσουμε τον Ήλιο να βγει ξανά πάνω από την Ελλάδα. Να βγει πάνω από την Γη.


Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το μνημείο στο Νταχάου.
Den toten zur Ehr den Lebenden zur Mahnung
Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: Για να τιμήσουμε τους νεκρούς και να προειδοποιήσουμε τους ζωντανούς.

2/5/09