Το πρόβλημα λύθηκε προσωρινά. Ο κήπος είναι ορατός χωρίς φρου-φρου και αρώματα. Περισσότερες λεπτομέρειες μόλις βρω χρόνο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια σας.

Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε. Από τον Η/Υ μου δεν μπορώ να δω όλο τον κήπο μου. Αν συμβαίνει και σε σας αφήστε μου ένα σχόλιο. Δεν ξέρω που βρίσκετε το πρόβλημα - αυτός ο κήπος μονίμως ματιασμένος είναι. Θα προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα όσο πιο σύντομα μπορώ.

Ε ναι είναι αλήθεια ο κηπουρός είναι εδώ. Μετά από κάποιες μέρες ημιαποχης από τον κήπο επανέρχομαι. Αφορμή της σημερινής ανάρτησης στάθηκε η 2η βράβευση του κήπου και μάλιστα όχι από 1 άλλα από 3 φίλους του. Ευχαριστώ λοιπόν
τον JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
την pandora
και τον kakos lykos
για την τιμή που έκαναν. Επειδή ο αριθμός των ατόμων είναι περιορισμένος – μόνο σε 8 μπορείς να το μεταβιβάσεις – είμαι σίγουρος πως και άλλο φίλοι θα ήθελαν να το απονείμουν στον κήπο μας αλλά εδώ μπαίνει το δίλλημα: ποιον να πρώτο τιμήσεις και ποιον απ’ έξω να αφήσεις! Αν και προσωπικά πιστεύω πως η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη σε ένα blog κερδίζετε μέρα την μέρα. Και εδώ στον κήπο προσπαθούμε να κρατάμε μια πολιτική που να περιέχει την ενημέρωση το χιούμορ αλλά και ιστορίες στοχεύοντος στην ξεκούραση αλλά και αν χρειάζεται στον προβληματισμό σας. Και θέλω να ευχαριστήσω όλους τους επισκέπτες του κήπου που περνάνε καθημερινά άσχετα αν αφήνουν σχόλιο η όχι. (Ο μέσος ορός επισκεπτών ξεπερνά τα 50 άτομα ανά ημέρα.) Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε έτσι. Να είστε καλά και καλό Σ/Κ.
Για να μην σπάσει η αλυσίδα θα δώσω και εγώ το βραβείο σε 8 ανθρώπους ( ναι και εγω θα ήθελα να επέλεγα περισσότερους
και λυπάμαι που δεν μπορώ να το κάνω. ...) και τους οποίους επέλεξα και για τα Blog τους αλλά και για μια στάση ζωής που κρατανε έξω από εδώ. Τα Blog είναι - κατά σειρά ηλικίας- χεχεχεχε.

παρμυθας, για τα παραμύθια και τα μαθήματα της ζωής μας. Συντροφεύει χρόνια τώρα τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους.

Vad, κρατάει ψηλά την σημαία - τόσο της Ελλάδας όσο και της εκπαίδευσης- σε χώρες και καταστάσεις πολύ δύσκολες.

φοιβη. Για τις Μαγδαληνές αυτού του κόσμου.

αστροπελεκι, για τους εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται, νοιάζονται και αγαπάνε.

το ημερολόγιο μιας ξένης. Γιατί είναι δύσκολο να είσαι ξένος στην πατρίδα σου

Ελενη Δαφνιδη. Για το γέλιο που βάζει μέσα στην ζωή μας με τα βιβλία της.

Χριστίνα Γεωργαλλή , ο προβληματισμός και το ενδιαφέρον της για πράγματα που δύσκολα αγγίζουν οι μεγάλοι είναι άξια θαυμασμού. Ρίξτε μια ματιά και εδώ.

Κολινδρός, για το πολύ καλό του blog αλλά και για την θέση του σε κοινωνικά θέματα.

Ουπς συγχωρήστε μου την παράβαση, είχα κάνει την ανάρτηση όταν είδα ότι άφησα απ’ έξω μια πολύ καλή μου φίλη και επειδή περνάει δύσκολα λέω με την αδεια σας να τις τονώσω το ηθικό.

Mama Dalton για σένα και για την στάση σου που έχεις κρατήσει στην ζωή.

Μόλις επέστρεψα είπα να ρίξω μια ματιά στον κήπο και έγινα έξαλλος γιατί βρήκα ζιζάνια (διαφημίσεις) μέσα. Να πληρωνόμουν θα έλεγα κομμάτια να γίνει. Το έχω γράψει ότι δεν μου αρέσει να σβήνω σχόλια άλλα κάποια πράγματα έχουν τα όρια τους. Και δεν θέλω να αρχίσω να βάζω έλεγχο στα σχόλια που μου αφήνετε. Θα σβηστούν λοιπόν και το ίδιο θα κάνω από δω και πέρα με σχόλια που δεν έχουν σχέση με το θέμα η διαφημίζουν η προσβάλλουν. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
Dear friends. Advertising – comments are not allowed from the owner of the blog. I have to erase them and please don’t do this again

Άνοιξα προσεκτικά την πόρτα και μπήκα σιγά προσέχοντας να μην κάνω θόρυβο. Τους είδα όλους εκεί, την θεια-Λένα παρέα με τον Γιώργο Οικονομίδη, την Ιφιγένεια Γιαννόπουλου με τον Γεραμανη. Στην γωνιά μπροστά στο πιάνο καθόταν ο Μάνος Χατζηδάκης και δίπλα του στεκόταν ο Ζάκ Μεναχέμ. Τους άκουσα που σχεδίαζαν την Λιλιπούπολη και το θέατρο της Δευτέρας και γύρισα χρόνια πίσω. Τότε που το ραδιόφωνο μόνο μέσο ενημέρωσης και διασκέδασης μας κρατούσε συντροφιά σε ώρες δύσκολες. Όταν το κρύο δεν ηταν μόνο λόγω του καιρού άλλα έφτανε στην καρδιά επειδή κάποιοι θέλαν να μη μιλάμε –γελάμε –τραγουδάμε.
Πήγα στην έκθεση για τα 70 χρόνια του ραδιοφώνου και πραγματικά συγκινήθηκα. Από την μέρα που γεννήθηκε μέχρι σήμερα αυτό το μέσο που μεγάλωσε και μεγαλώνει γενιές και γενιές μας δείχνει πόσο πολύ επηρέασε και συμμετείχε στην ζωή μας. Λυπήθηκα βεβαία γιατί η σκέψη μου πήγε στο πόσο έχει αλλάξει σήμερα αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Πόσο η εξέλιξη παρέσυρε αυτό το μέσο και έχει γίνει σήμερα προαγωγός ειδήσεων και μουσικής που δεν είναι και ότι καλύτερο για τον πολιτισμό μας.
Ξεκίνησα να γράφω αυτή την ανάρτηση θέλοντας να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία, αν δεν έχετε πάει να πάτε. Στην πορεία θύμωσα μάλλον στεναχωρήθηκα αρκετά γιατί προσπάθησα να βρω στοιχεία για τους παραπάνω αναφερόμενους και για τους περισσότερους βρήκα λίγα πράγματα και για κάποιους τίποτα. Έτσι είναι δυστυχώς, να μην θυμόμαστε εκείνους που βαλαν πλάτη για έχουμε σήμερα την πολυτέλεια τον αμέτρητων σταθμών που ως επί το πλείστον λένε πολλά χωρίς να στην ουσία να λένε κάτι. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που ήμουν ένας από τους πολλούς ραδιοερασιτέχνες και που έζησα σε εποχές δύσκολες μεν, όμορφες δε.
Το τέλος της Κυριακάτικης εξόρμησης περιελάμβανε μια βόλτα στην Πλάκα, εντύπωση μου έκανε πως ο κόσμος ήταν πολύ λίγος, με κατάληξη το γνωστό υπόγειο με τα «Μπακαλιαράκια». Εκεί έχει σταματήσει ο χρόνος, τρως ικανοποιητικά και οι τιμές είναι καλές.
Ηταν μια μέρα αφιερωμένη στην μνήμη μου και θα ήθελα να διαβάσω αν και σεις έχετε τέτοιες αναμνήσεις και πόσο καλύτερα ήμασταν η δεν ήμασταν τότε. Πάρτε μέρος και στην σχετική ψηφοφορία που ανέβασα.
Θα λείψω για μερικές μέρες. Μάλλον θα τα ξαναπούμε από Τρίτη-Τέταρτη . Καλό Σ/Κ και να ήσαστε καλά.

Επειδή η χώρα από πολιτικής άποψης είχε περιέλθει σε αδιέξοδο αποφασιστήκαν κάποιες αλλαγές. Ο κηπουρός σας αποκαλύπτει τους λόγους που έφυγαν.






ο Υπ. Οικονομικών.


















Μεταφορών











Πολιτισμού και παιδείας















Και είμαστε σε θέση σε παγκόσμια αποκλειστικότητα να σας παρουσιάσουμε τις προτάσεις του νέου Υπ. Οικονομικών.

για να φωνάξω. Γιατί ουρλιάζω και δεν με ακούς, πονάω και δεν με ακούς, σε ικετεύω και δεν με ακούς. Και πως περιμένω να με ακούσεις όταν τα αυτιά σου είναι κλειστά από τις κανονιές των αρμάτων, η καρδιά σου κλειστή από το όλεθρο και τα μάτια σου κλειστά από το θάνατο.
Να βγω στους δρόμους και να μην φωνάξω αλλά να κάτσω μαζί με χιλιάδες κόσμο στο κέντρο της πόλης και να μην μιλάμε. Να μείνουμε ακίνητοι όταν τα άρματα θα προσπαθήσουν να σκοτώσουν τα παιδιά, τον φίλο , τον γείτονα, αυτόν που μένει σε άλλο κράτος, άλλα δεν είναι άλλος, εγώ είμαι.
Να ικετέψω με το στόμα κλειστό, αλλά με συναισθήματα ανοιχτά και να με ακούσεις πως σε αυτόν τον πλανήτη χωράμε όλοι. Ποιος είσαι συ που θα αποφασίσει ποιος περισσεύει; Και πως θα πω ¨μην καις την σημαία σύμβολο παιδί μου¨ την στιγμή που του έχεις κάψει – ρημάξει- ξεπουλήσει- εισβάλει στην πατρίδα του.
Μου λένε πως όλα αυτά που γίνονται, μέσα και έξω από την χώρα, μου είναι για να καλύψουν τα σκάνδαλα και την καταρρεύσει τις οικονομίας.
Άλλοι πως το καινούργιο αφεντικό, αυτός από την Χαβάη, θέλει να ξεκινήσει την θητεία του με μια κίνηση Ειρήνης.
Πεινάμε ρε, διψάμε και μας σκοτώνετε. Μην ξοδεύετε άλλες σφαίρες, με αυτές τις πολιτικές θα πεθάνουμε μόνοι μας.
Όχι δεν έχω μαντικές ικανότητες όταν πριν τις γιορτές ευχόμουν ειρηνικές γιορτές. Κακό να είσαι διορατικός, χειρότερο να είσαι ανίσχυρος.
Δεν φτάνουν τελικά οι ευχές για να αλλάξουν τον κόσμο. Ας φωνάξουμε όλοι χωρίς να μιλάμε αλλά να κάνουμε μήπως λέω μήπως και μας ακούσουν.
Τι να σας ευχηθώ από τον ανακαινισμένο κήπο; Ευχηθείτε εσείς στον εαυτό σας και κάντε την ευχή σας πράξη.

Κατ’ αρχάς καλή χρονιά.
Επειδή το προηγούμενο template μου δημιουργούσε αρκετά προβλήματα με το html, κάποια πράγματα δεν εμφανιζόντουσαν καν είπα να κάνω μια ανακαίνιση. Αν δείτε το blog κλειστό να ξέρετε ότι θα είναι για αυτό τον λόγο. Βέβαια ούτε το συγκεκριμένο είναι τις προκοπής και έτσι ψάχνομαι. Θα επιστρέψω λίαν συντόμος. Φιλιά και την αγάπη μας για την νέα χρονιά από σύσσωμη την οικογένεια κηπουρού.

2009 ΕΥΧΕΣ

ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Και για μουσικούλα εδώ