•10/08/2011 01:22:00 μ.μ.
Έσπρωξα δειλά την πόρτα του από το blogμου. Ο κήπος άνοιξε το ένα του μάτι,
κοιμόταν του καλού καιρού, και πετάχτηκε ξαφνιασμένος επάνω, μένοντας με ανοιχτό
το στο στόμα.
- - Ο κηπουρός, ψέλλισε, ζει!!!
Ζω φίλε αναγνώστη. Και
μην ρωτήσεις τι κάνω και πως είμαι. Κοντά ένα χρόνο έλειψα από τα blog και η επαναφορά
δεν είναι εύκολη. Έριξα μια μάτια σε φιλικά ιστολόγια και έπαθα σοκ. Τα περισσότερα
σαν και το δικό μου κλεισμένα αρκετό καιρό
η για πάντα. Τι γίνεται αναρωτήθηκα, ήταν μια μόδα που πέρασε; Οι φίλοι/ες κουραστήκαν;
Τους πήρε από κάτω; Όλα αυτά μαζί και από λίγο μάλλον. Χαθήκαμε λοιπόν; Μεταξύ μας, με τον εαυτό μας; Χάσαμε την θέληση να κάνουμε πράγματα να πούμε αρκεί, να ξανασηκώσουμε
το κεφάλι; Αφήστε μου, όσοι ήσαστε ενεργοί, ένα σχόλιο, να περάσω να σας δω. Θα
προσπαθήσω να τα λέμε τακτικότερα πλέον. Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε. Και να μην χαθούμε.