34 Χρόνια μια χώρα κομμένη στα δυο. Ένα μικρό αφιέρωμα γιατί κάποιοι δεν ξεχνάμε, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο με μια απορία: Για πόσο ακόμα;
|
This entry was posted on 7/20/2008 08:28:00 μ.μ. and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Γειά σου Θοδωρή! Επέστρεψα, με όμορφες εικόνες, αξέχαστες εμπιρίες και δυνατά συναισθήματα, αλλά και μεγάλη συγκίνηση για την μαύρη επέτειο, που την έζησα ακριβώς εκεί, με τους ανθρώπους αυτούς και τις διηγήσεις τους... Ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο - αν δεν είχα γνωρίσει από κοντά τη χώρα αυτή δε θα είχα συνειδητοποιήσει ποτέ τα όσα συνέβησαν. Στην άγνοια ζούμε εμείς οι έλληνες όσον αφορά στην Κύπρο και την ιστορία της. Αλλά έδωσα μια υπόσχεση: όσο περνάει από το χέρι μου, αυτό θ'αλλάξει... Καλώ σε βρήκα και πάλι!
Δεν θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να πω πολλά ….Δεν είναι πλέον ο πόνος που μένει αλλά ένα κενό , «αγνοούμενοι». Ένα τοίχος με μικρές φωτογραφίες ,θεέ μου αμέτρητες. Μια Νεκρή Ζώνη. Κανένας, κανένας δεν επιτρέπετε .Στο Λίδρα Πάλας Μαυροφορημένες οι απομείναντες μάνες , συζύγοι, παιδιά, εγκόνια, δυσέγκονα με φωτογραφίες ακόμα. Η άλλη πλευρά του νησιού. Τουλάχιστον να ξέρεις να κηδέψεις .Να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερος; Βεβαία ως πότε ένα νησί να πληρώνει , γιατί έτυχε να έχει πλούτο ευημερία και μια προνομιούχα θέση. Η καλύτερα πάρτε το μήλο της έριδος τεμαχίστε το ,είναι αθάνατο τα έχει ξαναπεράσει έχει αντοχές που δεν φαντάζεστε και αστέ μας ήσυχους. Μετά την αποκάλεσαν και που…α της Μεσογείου. Απλά διερωτώμαι τόσες ζωές άξιζε τον κόπο; Και κάθε τέτοια μέρα άμα ακούς σειρήνες τα σώθηκα σου…. Κάθε εικοσάχρονος ελληνοκύπριος άντρας ξέρει ότι τα προηγούμενα 2 χρόνια και οι 2 μήνες δεν πήγαν χαμένοι στον στρατό γιατί η Κύπρος είναι σε εμπόλεμη κατάσταση και ας φαίνονται όλα τόσο όμορφα. Από τις πιο ουσιώδεις αναρτήσεις που έχω δει. Να είσαι καλά φίλε Κηπουρέ.
5 Nεα λουλουδάκια:
Για ποσο?
Μακαρι να το ξεραμε.
Θεε μου ειναι τοσο λυπηρο κι αδικο!
την καλησπερα μου
faraona Όντως έτσι είναι. Άραγε δεν μπορούμε η δεν θέλουμε να το αλλάξουμε;
Γειά σου Θοδωρή! Επέστρεψα, με όμορφες εικόνες, αξέχαστες εμπιρίες και δυνατά συναισθήματα, αλλά και μεγάλη συγκίνηση για την μαύρη επέτειο, που την έζησα ακριβώς εκεί, με τους ανθρώπους αυτούς και τις διηγήσεις τους... Ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο - αν δεν είχα γνωρίσει από κοντά τη χώρα αυτή δε θα είχα συνειδητοποιήσει ποτέ τα όσα συνέβησαν. Στην άγνοια ζούμε εμείς οι έλληνες όσον αφορά στην Κύπρο και την ιστορία της. Αλλά έδωσα μια υπόσχεση: όσο περνάει από το χέρι μου, αυτό θ'αλλάξει...
Καλώ σε βρήκα και πάλι!
Καλώς όρισες Μαρία. Όπως θα είδες κάποιοι όντως δεν ξεχνάμε όσο και αν αυτό θα βόλευε κάποιους. Εδώ είμαστε προχώρα και μείς από κοντά.
Δεν θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να πω πολλά ….Δεν είναι πλέον ο πόνος που μένει αλλά ένα κενό , «αγνοούμενοι». Ένα τοίχος με μικρές φωτογραφίες ,θεέ μου αμέτρητες. Μια Νεκρή Ζώνη. Κανένας, κανένας δεν επιτρέπετε .Στο Λίδρα Πάλας Μαυροφορημένες οι απομείναντες μάνες , συζύγοι, παιδιά, εγκόνια, δυσέγκονα με φωτογραφίες ακόμα. Η άλλη πλευρά του νησιού. Τουλάχιστον να ξέρεις να κηδέψεις .Να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερος;
Βεβαία ως πότε ένα νησί να πληρώνει , γιατί έτυχε να έχει πλούτο ευημερία και μια προνομιούχα θέση. Η καλύτερα πάρτε το μήλο της έριδος τεμαχίστε το ,είναι αθάνατο τα έχει ξαναπεράσει έχει αντοχές που δεν φαντάζεστε και αστέ μας ήσυχους. Μετά την αποκάλεσαν και που…α της Μεσογείου. Απλά διερωτώμαι τόσες ζωές άξιζε τον κόπο; Και κάθε τέτοια μέρα άμα ακούς σειρήνες τα σώθηκα σου…. Κάθε εικοσάχρονος ελληνοκύπριος άντρας ξέρει ότι τα προηγούμενα 2 χρόνια και οι 2 μήνες δεν πήγαν χαμένοι στον στρατό γιατί η Κύπρος είναι σε εμπόλεμη κατάσταση και ας φαίνονται όλα τόσο όμορφα.
Από τις πιο ουσιώδεις αναρτήσεις που έχω δει. Να είσαι καλά φίλε Κηπουρέ.