Ε
πιστρέψαμε. Παρ όλο που δεν είχαμε φύγει για διασκέδαση – ηταν τα 40 του πεθερού μου -περάσαμε όμορφα. O καιρός αυτή την φόρα ηταν με το μέρος μας και παρ’ όλο που πηγαινοέρχομαι χρόνια τώρα σε αυτά τα μέρη η έξοδος από τη τσιμεντούπολη την άνοιξη είναι άλλο πράγμα. Βέβαια η ανάπτυξη που έχουν τα τελευταία χρόνια τα Τρίκαλα είναι μεγάλη δεν είναι το ίδιο όμως και η υποδομή. Είναι σχεδόν αδύνατο να παρκάρεις μέσα στην πόλη και περπατώντας στον κεντρικό της πεζόδρομο – την Ασκληπιού-τα κλασσικά καφενεδάκια έχουν εξαφανιστεί και έχουν δώσει την θέση τους σε πολυτελή καφέ. Και όχι δεν είναι διαφήμιση άλλα για μένα σταθερή αξία παραμένει ο Γιαννής ανανεωμένος μεν άλλα καμιά σχέση με τα υπόλοιπα. Αν πάτε πως εκεί αξίζει να τον ψάξετε και να δοκιμάσετε της κρέμες του.

Δεν ξέρω πως δεν έχουν σκεφτεί να φτιάξουν ένα μεγάλο χώρο στάθμευσης και με τακτικές τοπικές συγκοινωνίες να εξυπηρετείτε ο κόσμος. Και το γράφω αυτό επειδή δεν είναι και τόσο τεράστια πόλη. Εγώ άνετα κάθε φορά περπατάω από τον σταθμό ως την κεντρική πλατεία αλλά μπορεί και να είμαι η εξαίρεση.
Απογευματινή εκδρομή για καφέ στην Καλαμπάκα περιλάμβανε το πρόγραμμα. Αυτό το μέρος δεν παύει να με εντυπωσιάζει. Περισσότερα στο Ταξιδεύοντας προσεχώς.
Χαίρομαι που σας άρεσε το νέο μου look. Ο φίλος ο Νίκος εκανε πολύ καλή δουλειά και η συμβουλές του είναι πάντα πολύτιμες. Όπως θα είδατε προσπαθώ να εφαρμόσω το αρχικό γράμμα για ακόμα καλύτερα αισθητικά αποτελέσματα. Μπορεί να κουραστήκαμε/τε με της αλλαγές όμως αν δεν κάνουμε πειράματα κάποιοι από μας δεν θα μπορούμε να βοηθήσουμε και τους υπολοίπους να έχουν ένα ομορφοτερο blog.
Έβαλα και μια λίστα ιστιολογίων. Ενδεικτική είναι και την συμπληρώνω σιγά-σιγά.
Άφησα για το τέλος την ανάρτηση για τον ανώνυμο σχολιαστή. Δεν θα ασχολιόμουν καθόλου μαζί του αλλά ο εν λήγω «κύριος» λυμαίνεται τα blog τον τελευταίο καιρό. Καλά θα κάνει να ασχοληθεί μα κάτι άλλο πχ ψάρεμα και να αφήσει στην δική μας κρίση αν θέλουμε να μας εκμεταλλεύονται η όχι. Και προσωπικά μου αρέσουν οι παλαβοί γιατί μια δόση μούρλας την έχω και εγώ.
Και να πω κάτι που το έχει πει και ο Νίκος (ΑΑΤΟΝ). Εμείς - οι bloggers- μπορεί να είμαστε ¨ανώνυμοι¨ στην ουσία όμως είμαστε επώνυμοι γιατί με την υπογραφή μας, μας αναγνωρίζουν. Ένας ανώνυμος που γραφεί μάλιστα αηδίες μόνο τον οίκτο προκαλεί και όχι μόνο.
Σκεπτόμουν να σας κάνω ένα πρωταπριλιάτικο λέγοντας σας πως κλείνω το blog αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά.
Εύχομαι μια καλή εβδομάδα σε όλους, καλό μήνα και να προσέχετε τον εαυτό σας.

Τ ο πλοίο που θα έκανε τον γύρω των Κυκλάδων φεύγει από Πειραιά και η μικρή Μαρία πάει στον υποπλοίαρχο και του λέει
- Σας παρακαλώ μπορείτε να με ειδοποιήσετε όταν θα φτάνουμε στην Κύθνο;
- Βεβαίως απαντά αυτός μην ανησυχείς καθόλου.
Τα πλοίο φτάνει Σύρο και η Μαρία ερωτάει τον υποπλοίαρχο
- Είμαστε στη Κύθνο;
- Όχι θα σου πω. Δεν το ξεχνάω.

Η ερώτηση έγινε σε κάνα δυο λιμάνια ακόμα με την Μαρία να παίρνει την ίδια απάντηση.
Μια ώρα αφού το καράβι είχε φύγει από την Κύθνο ο υποπλοίαρχος συνειδητοποιεί με τρόμο πως έχει ξεχάσει να ειδοποιήσει την Μαρία. Τρέχει στον καπετάνιο του το λέει και εκείνος απαντά
- Πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Το επόμενο λιμάνι είναι σε 3 ώρες άλλα καράβι από εκεί για την Κύθνο έχει σε 2 μέρες!!!
Δέκα λεπτά πριν να φτάσει το πλοίο στη Κύθνο ο υποπλοίαρχος πάει στην Μαρία και της λέει πως φτάνουν. Τότε εκείνη ανοίγει την τσάντα της βγάζει ένα πακέτο και λέει
- Η μάμα μου, μου είπε μόλις φτάσουμε Κύθνο να φάω τα τοστ μου!!!.






Γεια σας, γεια σας. Ε ναι ο κήπος είναι με νέο look. Και είπα να τον ξεκινήσω με γέλιο. Δεν έχω πολύ χρόνο ένα συνολικό ευχαριστώ για της ευχές θέλω να πω. Δεν ξέρω αν θα βρω Η/Υ ελεύθερο για να τα πούμε πριν την Δευτέρα, είμαι εκτός βλέπετε, μέχρι τότε να περνάτε καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας.
Να καλώς ορίσω και από εδώ τον φίλο Νικο (ΑΑΤΟΝ) που μας έκανε την τιμή να συμμετάσχει στον κήπο και να τον αναμορφώσει ριζικά. Τον ευχαριστώ πολύ.
Καλό Π/Σ/Κ.
Α ναι με την ανανέωση έφυγε το ένα widget με τους αναγνώστες. Ηταν περιττό να έχουμε δυο. Αν θέλετε, όσοι ήσασταν γραμμένοι εκεί ξαναγραφτείτε σε αυτό που έχουμε αφήσει. Ευχαριστώ.

Δ
ίνω μια ευκαιρία στον φίλο τον Ανώνυμο μέχρι την Δευτέρα που θα επιστρέψω η να σβήσει από μόνος το σχόλιο που έχει αφήσει στο προηγούμενο post η να γίνει επώνυμος και αυτό επειδή τον θεωρούσα έναν έντιμο Άντρα μέχρι τώρα. Πληροφοριακά γνωρίζω ποιος είσαι, γιατί έχεις αφήσει το ηλεκτρονικό σου αποτύπωμα κοινώς ΙΡ. Να είσαι καλά πάντως, ξεπέρασε τον χωρισμό σου και προχώρα.

Γεια σας. Καταρχάς να σας πω πως δεν είμαι ο κηπουρός το blog του είμαι. Κοιμάται του καλού καιρού για αυτό σας παρακαλώ να μιλάτε σιγά μη μου τον ξυπνήσετε. Τι πα να πει μιλάνε τα blog; Στην blogοσφαιρα, βρίσκεστε δικός μας είναι αυτός ο κόσμος αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Σας γράφω, γιατί αυτός ο αχαΐρευτος, ξέχασε ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή ενός blog. Τα γενέθλια μου. Τώρα για να λέμε και του στραβού το δίκιο έχει πολλά στο μυαλό του- έστω σε αυτό το λίγο που του έχει μείνει- και δεν τον κακολογώ. Έτσι θα σας πω εγώ ευχαριστώ, πολλά ευχαριστώ
365 ένα για κάθε μέρα που περάσαμε μαζί
12000 για κάθε επισκέπτη που πέρασε από τα blog
120 και βαλε για κάθε έναν που έχει δηλώσει αναγνώστης μας.
Συγγνώμη για λίγο κτυπάει το κουδούνι.

Το κάθαρμα με συγκίνησε, άνοιξα την πόρτα και είδα μπροστά μου όλους τους φίλους που γράφει στην προηγούμενη ανάρτηση και πολύ περισσότερους. Κρατούσαν



Happy Birthday Comments




ε ναι τούρτα και μου τραγουδούσαν. Γυρνώντας είδα τον κηπουρό να στέκεται πίσω μου χαμογελώντας.
- Νόμιζες πω θα σε ξέχναγα; ρώτησε
Τι να που πω τώρα. Έπρεπε να το περιμένω γιατί είναι απρόβλεπτος όπως του έχετε γράψει και σεις κατά διαστήματα. Εγώ λέω να σας αφήσω τώρα και να βάλω το παλληκάρι μας να συνεχίσει, τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από μένα. Να είστε καλά και ευχαριστώ .


Εγώ τι να πρωτογράψω τώρα. Όταν πριν από περίπου ένα χρόνο έμπαινα στη διαδικασία της δημιουργίας ιστολογίου δεν ήξερα την τύφλα μου -όχι ότι ξέρω περισσότερα τώρα αλλά λέμε - και δεν φανταζόμουν καθόλου που θα με έβγαζε αυτή η ιστορία. Η προηγούμενη ανάρτηση ηταν ένα μικρό ευχαριστώ σε μερικούς από τους φίλους που έκανα εδώ μέσα. Ένα από τα πρώτα σχόλια που μου είχαν αφήσει έλεγε ότι το Internet αποξενώνει τους ανθρώπους. Τελικά όμως δεν είναι έτσι. Εγώ μέσα από τα ιστολόγια γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους, έκανα φίλους ,βγήκαμε, διασκεδάσαμε. Ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Που μου στάθηκαν με κάθε τρόπο σε δύσκολες στιγμές. Ο κήπος επιβίωσε από αρκετές αντιξοότητες ακόμα και από ένα κλείσιμο και εύχομαι να συνεχίσει να υπάρχει για όσο καιρό θα έχω το κουράγιο να τον ανοίγω και σεις να τον επισκέπτεστε. Δεν θα σας κουράσω άλλο, μπαίνοντας στον δεύτερο χρόνο προετοιμάζω κάποιες αλλαγές που θα της δείτε στην πορεία. Σας έχω μια πρόσκληση για ένα καινούργιο φόρουμ που θα έχει σχέση με τα blog. Ας το στελεχώσουμε μήπως και μπορέσουμε να λειτουργήσουμε τα δικά μας καλύτερα. Και επειδή σας άφησα καιρό χωρίς ανάρτηση σήμερα σας κάνω μια 3πλη. Μια εδώ, μια πολύ ενδιαφέρουσα στον αλκοολισμό, και μια αναφορά στην παρουσίαση της Τζιρίτα στο Ταξιδεύοντας.
Για κοινωνική υποχρέωση θα λείψω για άλλη μια φορά. Θα τα πούμε αν είμαστε καλά τέλος του μηνου αυτού.
Να είστε καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας.

Πριν από πολύ καιρό το σκουλήκι με είχε καλέσει να γράψω μια ιστορία με της παρακάτω λέξεις
παράξενο, γιατί, ρολόι, περπάτησα, δίκιο
και να ζητήσω από 5 φίλους να κάνουν το ίδιο. Πριν από λίγες μέρες η αχτίδα με κάλεσε σε ένα παιχνίδι να γράψω μια ιστορία και να χρησιμοποιήσω 10 ιστολογια η τα avatar τους και να τους ειδοποιήσω να κάνουν το ίδιο. Εγώ αποφάσισα να παντρέψω αυτά τα δυο άλλα όχι μονό αυτά. Είπα να κάνω την ανάρτηση link και χρησιμοποίησα αποκλειστικά τα ονόματα των blog και πιστέψτε με δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται.
Επειδή οι φίλοι είναι πολλοί πριν από κάποιο διάστημα είχα αναρτήσει το
Κήπο έφτιαξα για φίλους (click )
Δείτε το λοιπόν σαν μια συγκεντρωτική λίστα από κάποια blog που παρακολουθώ – λυπάμαι που δεν χωρούσαν περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση. Μερικά από αυτό είναι ιδιαιτέρα και θα πρότεινα μια επίσκεψη στο Rodolfo Reno για καλοφαγάδες και στον drink-o –logy( τι είναι πάλι τούτο;) Έχω βέβαια και έναν άλλο λόγο που το έκανα άλλα δεν τον μαρτυρώ σήμερα. Και όποιος δεν έχει παίξει ακόμα και θέλει ας γράψει μια ιστορία η με της λέξεις η με τα blog η και με τα δυο. Να περάσετε ένα καλό και διασκεδαστικό Σ/Κ.
Αφήστε μου ένα σχόλιο αν το παίξετε.




Έβαλα το ημερολόγιο μιας ξένης στην βιβλιοθήκη ανάμεσα από το ¨Μάτια μου¨ της Μαρίας Τζιρίτα, το Hearts of Atlantis του Steven King, το βιβλίο των ευχών του σιδερά και τα Λόγια της πλώρης του Καρκαβίτσα. Κοίταξα ασυναίσθητα το ρολόι και βγήκα στον κήπο. Είδα ότι η ντοματιές μου μεγάλωναν, μόλις είχα ρίξει θειάφι γιατί ένα σκουλίκι, underground δουλεύοντας κόντεψε να μου φάει όλες της ρίζες. Περπάτησα ως τον φράχτη γιατί έβλεπα από μακριά την mama dalton να διασχίζει τον κάμπο με της παπαρούνες και να έρχεται προς το μέρος μου, παρέα με την Λένα Μαντά. Κρατούσε στο ένα χέρι το καλαθάκι της κοκκινοσκουφίτσας και στο άλλο μια κόκκινη ομπρέλα. Η Λένα κράταγε ένα κόκκινο μπαλόνι
- Δεν σε έφαγε ο κακός λύκος; την πείραξα
- Και 'γω χαίρομαι που σε βλέπω, μου είπε χαμογελαστά.
Προχωρήσαμε και πήγαμε πίσω από το σπίτι. Κάτω από το κιόσκι η foibi που είχε φέρει edelweiss έστρωνε το τραπέζι παρέα με την ιωαννα- carino και την Ελένη Δαφνίδη. Λίγο πιο πέρα στην άκρη καθόταν ο παραμυθάς. Πάνω στην σκέπη τραγουδούσε ένας καραφλοκότσυφας.
-Καλώς τους μας υποδέχτηκαν.
- Που ήσουν τόση ώρα πάλι κηπουρέ; ρώτησε η Ελένη
-Ήταν η Ασπα online και μου έλεγε για της μικρές της και που έλεγαν τον Παπανδρέου Ομπάμα
-Από μικρό από και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια, σχολίασε η foibi.
-Mama που είχες χαθεί πάλι; ρώτησα
-Είχα πάει στην Κάρυστο
-Να υποθέσω ότι ήπιες καφέ σε εκείνη την καφετέρια πάνω στο κύμα, πάνω στου ονείρου το μπαλκόνι;
-Την venceremos εννοείς, ναι πήγα.
-Εγώ είχα πάει Κρήτη είπε η Ιωάννα. Για φαγητό πήγαμε στο Άξιον εστί και για ψαρί στον Ψαρότοπο. Τι μανιτάρια είναι αυτά;
-Αμανιτης ο μυγοκτονος είπα εγώ σοβαρά είναι ένα νοστιμότατο
πιάτο. Γιατί κουνάς το κεφάλι σου δεν με πιστεύεις;
-Ξέρετε τι πειραχτήρι είναι είπε η mama. Αλήθεια πως λέγονται εκείνα τι τριαντάφυλλα;
-Sweet Rose απάντησα. Παραμυθά πάνω στον ωμό σου κάθεται ένα Μπορμπότσαλο.
-Άστο, μου λέει παραμύθια
-Ναι ξέχασα ότι μιλάς με τα ζώα. Της προάλλες μου έλεγε πως άκουγε χελωνοκουβεντες και πως μπορούσε να διαβάσει της σκέψεις ενός σκορπιού.

Γελάσαμε καλοπροαίρετα. Έβαλα ένα cd να παίζει ηταν ένα καινούργιο συγκρότημα Gi Gaga Kouni Beli λεγόταν και τραγουδούσαν το Show must go on.
- Είχες και γενέθλια είπε η κουτσομπόλα mama
-Έγινα 50! Ε και.
- Και; Γλυκό;
- Δίκιο έχει, είπαν οι υπόλοιποι, που είναι το γλυκό;
- Άμπρα κατάμπρα είπα και εμφάνισα από το πουθενά ένα κέικ μπανάνας. Είναι από τον Rodolfo Reno.
- Καταπληκτικό, όπως και τα ποτά σου κηπουρέ.
-Χάρη στον φίλο μου τον Θάνο τον drink-o –logyy.


-Αυτός δεν φτιάχνει και τα ιστορικά μιλκσεΐκ;
-Όχι αυτά τα φτιάχνει μια Κύπρια.
-Κοιτα τι ζωγράφισε η κόρη μου, είπε η mama και μας έδειξε μια ζωγραφιά με τον Σκρουτζ. Jk έγραφε επάνω. Είναι για τον καινούργιο της φίλο, πρόσθεσε.
Περνούσαμε ένα πολύ ωραίο απόγευμα, με καλή παρέα και καλή διάθεση. Κάναμε πολύχρωμα όνειρα, και ηταν σαν να ακούγαμε μουσική από έναν Βιολιστή στη στέγη.
- Παράξενο που η artanis αποφάσισε να ξενιτευτεί, να φύγει από τον Κολινδρό, είπε η Λένα
- Απουρω και γω άλλα τι να κάνεις, ας είναι καλά στην Νέα Ζηλανδία.
- Να ‘μαι και ‘γω είπε η Θεία –Λένα πλησιάζοντας. Τι λέτε;
-Συζητάμε περί άνεμων και υδάτων.
-Κηπουρέ πολλές γυναίκες βλέπω
-Τι να κάνω παραμυθά έτυχε. Ξέρεις τι θα έλεγε η Ιφιγένεια αν ηταν εδώ
- Ναι και ο Θεός είναι γυναίκα.

Βράδιαζε, just another star in the websky, έκανε την εμφάνιση του. Σκέψεις, σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό μου.
-Νίκο θα μας πεις ένα παραμύθι; ρώτησα.
Χαμογέλασε και άρχισε
-Πράσινη κλωστή δεμένη....
-Κοκκινη κλωστή δεμενη τον διέκοψα
- Σώπα ‘συ ξέρω εγώ...

Ο θάνατος σου πάει πολύ σκέφτηκε Εκείνος, και μας επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη. Και αν το αναφέρω εδώ είναι για να μην κάνουμε το ίδιο λάθος. Ένα συνηθισμένο σε αρκετούς από εμάς μας γεγονός όπως είναι η αλλαγή μιας λάμπας μας στέρησε από ένα φίλο. Δεν ξέρουμε αν γλίστρησε, τον χτύπησε το ρεύμα, σημασία έχει ότι έπεσε με το κεφάλι από ύψος 2 σκαλοπατιών και υπέκυψε από σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ας προσέχουμε λοιπόν.