Είναι από τις φορές που δεν θες να σηκώσεις το τηλ. έτσι από διαίσθηση. Δεν μπορείς όμως να κάνεις αλλιώς. Και από την άλλη άκρη δεν χρειάζεται να σου πουν πολλά. Ακόμα και η καλησπέρα που λέγεται σε βεβαιώνει πως δεν θα ακούσεις ευχάριστα νέα. Έτσι έγινε και τα ξημερώματα του Σαββάτου όταν μάθαμε πως ο πατέρας της συντρόφου μου είχε ξεκινήσει για το ταξίδι χωρίς γυρισμό. Εδώ ένα μικρό tribute για εκείνον που έφυγε.




Συναντηθήκαμε τυχαία. Για την ακρίβεια πέσαμε επάνω του. Κοιταχτήκαμε αμήχανα αλλά πριν υπάρξει ένταση άπλωσα το χέρι μου και του συστήθηκα. Αυτό έσπασε κάπως τον πάγο. Την επόμενη στιγμή μετά από μια όχι και τόσο θέρμη απάντηση εκ μέρους του μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε να κάτσουμε κάπου να γνωριστούμε και να συζητήσουμε.
Ήταν κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του 80 όταν είχα πάει κρυφά να δω την μετέπειτα γυναίκα στην επαρχιακή πόλη που έμενε. Δούλευε και έμενε μόνη της ενώ συνήθως τα Σαββατοκύριακα πήγαινε στους γονείς της στο χωρίο. Εκείνο το σ/κ δεν πήγε μείναμε μαζί στην μικρή γκαρσονιέρα που είχε και περάσαμε πολύ ωραία μέχρι που πέσαμε πάνω στον μέλλοντα πεθερό μου. Τα πράγματα τότε δεν ήταν τόσο άπλα όπως είναι τώρα. Στην επαρχία είναι ακόμα λίγο δύσκολα. Γαμπροί και νύφες επιλέγονταν – και επιλέγονται – από τους γονείς. Γάμος χωρίς προξενητάδες δεν γινόταν. Πιο πιθανό ήταν να κυκλοφορούσε εξωγήινος στο δρόμο πάρα να κυκλοφορεί ελευθέρα μια κοπέλα με το αγόρι της.
Εμείς με την κηπουρίνα τα είχαμε συμφωνημένα βέβαια, πράγμα που το είπαμε το ίδιο βράδι στον πεθερό μου. Τώρα για να πούμε και του στραβού το δίκιο αν ερχόταν κάποιος σήμερα και μου λέγε ¨ξέρω την κόρη σου 10 μέρες και θέλουμε να παντρευτούμε¨ μάλλον σουίτα σε Δαφνί μεριά θα του έλεγα να κλείσει. Και βέβαια δεν βοήθησε το γεγονός όταν με ρώτησε από πού είμαι και του είπα ¨Πειραιά¨. Η άποψη του τότε για μας ήταν Πειραιώτης= μάγκας κι αλανιάρης.
Δεν μπορώ να πω ότι μας έκανε την ζωή εύκολη. Είχε μάθει, τον είχαν μάθει, ο πατέρας είναι ο αφέντης του σπιτιού και έτσι λειτουργούσε. Έδινε και το βρακί του για τα παιδιά του από την άλλη ήθελε να ξέρει και να εγκρίνει κάθε κίνηση και κάθε έξοδο. Δεν ήμασταν πάντα στα καλύτερα μας. Η τελευταία μας διαφωνία ήταν όταν πήρα υπολογιστή και το πόσες ώρες ασχολούμαι μα αυτόν. Δεν του άρεσε καθόλου όταν του είπα ότι αφού έχω φροντίσει την οικογένεια μου και δεν τους λείπει κάτι, έχω δικαίωμα τον ελεύθερο μου χρόνο να τον διαθέτω όπως νομίζω εγώ. Μου πήρε και εμένα αρκετό καιρό για να μπορέσω να καθορίσω τα όρια της ζωής του καθενός μας, όταν το έκανα όμως ελευθερωθήκαμε και οι δυο. Και δεν ήξερα τι να του πω, όταν στη τελευταία μας συνάντηση πριν ένα μήνα με ευχαρίστησε που προσέχω ακόμα και σήμερα την κόρη του. Που τον είχα πάρει μαζί μου σε ταξίδια και διακοπές Κανείς μας δεν είναι τέλειος και εκείνος ήθελε να μας φροντίζει συνεχεία αρκετές φορές με λάθος τρόπο αλλά δεν είχε μάθει πότε του άλλον.

Το ότι μαζεύτηκε όλο τον χωρίο για να τον συνοδέψει λέει πολλά. Ακόμα και το ότι έφυγε ψυχοσάββατο, με πολύ καλό καιρό και με έναν ολόλαμπρο ήλιο ενώ την άλλη μέρα έριξε 20 πόντους χιόνι .
Δεν έχω να πω κάτι άλλο πέρα ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνον, για αυτά που μας πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια και σε όλους τους φίλους που παρ’ όλο που δεν τον ήξεραν με συλλυπήθηκαν ήδη. Μακάρι όταν ταξιδέψουμε και εμείς να μας πουν καλό κατευόδιο.
Δεν είναι πανηγυριώτικη η ανάρτηση. Σας εύχομαι όμως καλό τριήμερο και καλή σαρακοστή.

Αυτό αφιερώνεται, μια και ήταν άνθρωπος της εκκλησίας και ψάλτης, σε εκείνον.

( Την εικόνα την βρήκα εδώ και ευχαριστώ )

Όόόόχι δεν είναι το ελικόπτερο που έγινε η απόδραση, είναι αυτό με το οποίο έφυγαν μέσα σε μια νύχτα 10 αναγνώστες μου. Ναι ξέρω το κακό είναι γενικό- να λείψω μια φόρα και να μην γίνει χαμός. Απλά θέλω να ξέρετε ότι η διακοπή από αναγνώστης σας δεν είναι δική μου. Προσπαθώ να κάνω εγγραφή σε όσους είναι αναγνώστες μου άλλα και εκεί αντιμετωπίζω πρόβλημα. Ελπίζω ότι σύντομα θα λυθούν τα προβλήματα.Υπάρχει μια εξήγηση στην Ασπα. Υπάρχουν και χειρότερα όπως αυτό που έπαθε ο φίλος ο MOLEMOU. Για περισσότερες πληροφορίες ρίξτε μια ματιά στην Ματα και οπωσδήποτε στον φίλο Νίκο. Θα πάρει λίγο καιρό να ξαναγίνω αναγνώστης σας γιατί είσαστε πολλοί με λίγη υπομονή όλα θα γίνουν.

Καλημέρα και καλή Κυριακή. Μια ξαφνική αναχώρηση από την Αθήνα ήταν ο λόγος που δεν απάντησα στα προηγούμενα σχόλια σας. Την ανάρτηση την κάνω από ξένο Η/Υ . Είχαμε μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοιες καταστάσεις δεν είναι εύκολες. Θα τα πούμε όσο γίνεται πιο σύντομα. Να είστε καλά.

Καθόταν πάνω στην πλάτη από το παγκάκι, κοίταζε νευρικά τριγύρω του και το ρολόι του. Στην πλάτη του περασμένη μια κιθάρα. Τον έβλεπα καθώς περίμενα να ανάψει πράσινο μέσα από το αμάξι μπροστά στο παρκάκι της εκκλησίας. Είχαμε ξεκινήσει, η γυναίκα μου και ‘γω σε αναζήτηση του μικρού φημισμένου café με την εκπληκτική σοκολάτα. Βρήκαμε μια θέση και παρκάραμε. Τον είδαμε να μας προσπέρνα τρέχοντας καθώς βαδίζαμε προς το café και κοιτάζοντας πίσω είδαμε μια κοπέλα να έρχεται προς το μέρος του. Κοίταξα τη σύντροφο μου χαμογελώντας τις άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε στο μαγαζί. Μόλις δώσαμε την παραγγελία μας η πόρτα άνοιξε ξανά και μέσα μπήκε το ζευγαράκι. Διάλεξαν μια απόμερη γωνιά και αφού άφησε την κιθάρα του κάθισαν. Όταν ήρθε η παραγγελία τους ο νεαρός είπε κάτι στην κοπέλα που τους σερβίρισε. Εκείνη πήγε έκλεισε την μουσική και τότε εκείνος πήρε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει και να τραγουδά εκείνη την πασίγνωστη ιστορία αγάπης. Καθώς η κοπέλα του έκρυβε το πρόσωπο της μέσα στα χέρια της κοίταξα την σύντροφο μου, χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλο και συνεχίσαμε να πίνουμε την σοκολάτα μας.

------------//-------------------//----------------------//--------------------

- Μα σου δόθηκα, έκανα ότι μου ζήτησες, γιατί με αφήνεις ;
Τον κοίταζε μέσα από τα δάκρυα της και ζητούσε να πάρει απεγνωσμένα μια απάντηση. Εκείνος δεν την κοίταζε καν, στεκόταν με τα χέρια στης τσέπες και απλά την άκουγε. Στεκόντουσαν στην γωνιά του λυκείου εκεί που τις είχε ζητήσει να τα φτιάξουν. Τώρα τις είπε ότι χωρίζουν και η κοπέλα προσπαθούσε ματαία αν καταλάβει το γιατί. Εκείνος δεν μιλούσε μόνο κοίταξε κλεφτά προς την άλλη γωνία. Ακολούθησε το βλέμμα του και την είδε.
-Ξαναγύρισε, του είπε, γι’ αυτό με αφήνεις.
- Μου είπε πως μετάνιωσε και....
-.....και γι’ αυτό με πουλάς. Φύγε δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου.
Της γύρισε την πλάτη και άρχισε να απομακρύνετε. Χωρίς να σταματήσει της φώναξε πάνω από τον ώμο του
-Δεν ήσουν και τόσο σπουδαία στο κρεβάτι ξέρεις.
------------//-------------------//----------------------//--------------------
-Δεν μπορείς να το κάνεις
-Γιατί;
-Δεν μπορείς να παραιτηθείς από την επιχείρηση σου.
Στεκόταν όρθια πίσω από το γραφείο της και τον κοίταζε αγέρωχα. Στο πρόσωπο τις έβλεπε θυμό, απορία, και την έπαρση αποτυπωμένα και η σκέψη του γύρισε πίσω στο χρόνο. Την είχε δει σε ένα απόμερο χωριό και του άρεσε από την πρώτη στιγμή. Πήγε ξανά και ξανά με διάφορες προφάσεις και όταν εκείνη τέλειωσε το λύκειο της ζήτησε να τον ακολουθήσει στη πρωτεύουσα. Παντρεύτηκαν, την βοήθησε να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, marketing και ο πατέρας του την προσέλαβε στο εργοστάσιο. Αποδείχτηκε φιλόδοξη και αδίστακτη και σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε αναλάβει την διεύθυνση με την βοήθεια του πεθερού της παραμερίζοντας ακόμα και τον άντρα της. Το μικρό κοριτσάκι που είχε λατρέψει είχε εξελιχτεί σε μέγαιρα. Τώρα εκείνος στεκόταν μπροστά της ενώ πάνω στο γραφείο βρισκόταν η παραίτηση του και μια αίτηση διαζυγίου.
-Ήδη δέχτηκα μια θέση προσωπάρχη στους........ και της είπε το όνομα του κυριότερου ανταγωνιστή τους. Την είδε να πανιάζει άλλα της γύρισε την πλάτη και προχώρησε προς την πόρτα. Στάθηκε για λίγο
-Το πρωί έφυγε και η κόρη μας - την είδε να πιάνετε από το γραφείο. Ναι πήγε να ζήσει με αυτόν που δεν της διάλεξες εσύ και εύχομαι να είναι πιο ευτυχισμένοι από μας.
Το τελευταίο πράγμα που άκουσε ηταν ένα βάζο να σπάει στην πόρτα που μόλις είχε κλείσει πίσω του.
------------//-------------------//----------------------//--------------------
Στεκόταν όρθιος και την κοίταζε
-Κάτσε μπαμπά, άκουσε τη κόρη του πίσω του, πάω να φτιάξω τα χαρτιά.
-Πήγαινε, είπε μόνο
Συνέχισε να στέκεται ενώ με τα μάτια της φαντασίας του την έβλεπε να τον πλησιάζει χαμογελώντας φορώντας το νυφικό της. Είχαν παντρευτεί σε δύσκολους καιρούς, παραμονές του Β παγκόσμιου πολέμου. Ηταν τυχερός γιατί μια πάθηση στα μάτια τον είχε κρατήσει μακριά από τον στρατό. Πέρασαν δύσκολα άλλα ηταν ευτυχισμένοι γιατί είχαν ο ένας το άλλο. Σε όλη τους την ζωή μόνο δυο φορές πέρασε δεκαπέντε μέρες μακριά της. Και τώρα τον άφηνε οριστικά. Είχαν κοιμηθεί μαζί και εκείνη δεν ξύπνησε ξανά. Μετά από πάνω από 50 χρόνια γάμου είχε μείνει μόνος. Την κοίταξε όπως ηταν ξαπλωμένη γαλήνια και καθώς άκουγε βήματα να έρχονται βιαστικά, άπλωσε το χέρι του στο βάζο δίπλα του και παίρνοντας ένα τριαντάφυλλο το απόθεσε επάνω της
-A rose for my rose -ψιθύρισε και βγήκε από το δωμάτιο.



``````````//````````




Ο έρωτας σε διάφορες μορφές. Τι είναι αυτό που κάνει τα σωθικάμας να δένονται κόμπος στην θέα ενός άλλου ανθρώπου; Πως μένεις η πως αφήνεις το έτερο σου ήμισυ; Υπάρχει αιώνια αγάπη; Ερωτήματα για τα οποία έχουν γίνει ατέλειωτες συζητήσεις και έχουν γραφτεί τόμοι.
-Μετά από τόσα χρόνια αγαπάς ακόμα τη γυναίκα σου με ρωτούν πότε – πότε φίλοι και γνωστοί.
Μια απάντηση που δεν είναι εύκολο να δοθεί. Την σέβομαι, την φροντίζω, την προσέχω και την νοιάζομαι. Και χαίρομαι που και εκείνη κάνει το ίδιο. Αν αυτό είναι η αγάπη ε τότε η απάντηση είναι ναι. Εγώ νομίζω όμως πως είναι κάτι παραπάνω κάτι πιο βαθύ από αυτό και δεν εκφράζετε με λόγια άλλα με έργα.
Εσείς τι λέτε έχετε νοιώσει αληθινή αγάπη; Έχετε κλάψει, πονέσει, χωρίσει, αγαπήσει; Πέστε μας την δική σας άποψη, την δική σας ιστορία. Εδώ η στο δικό σας blog και ενημερώστε με. Η καλύτερη ιστορία αγάπης θα πάρει και ένα δωράκι, καιρό είχαμε να κάνουμε διαγωνισμό.
Όχι δεν θα σας βάλω το Love story σήμερα αλλά κάτι καλύτερο. Και τέλος ναι οι ιστορίες είναι αληθινές.


Ένα δωράκι για την μέρα. Κάτω θα δείτε μια λίστα με τραγούδια – για σας, για το έτερον. Κάντε πάνω στο τραγούδι δεξί κλικ, επιλέξτε download και το πήρατε. Καλή ακρόαση.

Για δέστε τι σας βρήκα πάλι. (click)
(Αφού ανοίξετε τέρμα τα ηχεία.)

Νοιώθω κενός. Να έχω τόσα πράγματα να πω και να μην λέω τίποτα. Τα γράμματα χορεύουν πάνω στα πλήκτρα και η οθόνη μια αντανάκλαση. Το μπορώ και το πρέπει αντικρούονται. Δεν αντέχω άλλο να ακούω για συμφεροντολόγους πολικούς, Ιερείς κλέφτες και παιδεραστές, δήθεν επαναστατημένους νέους, φονιάδες αστυνομικούς. Μου πήρατε την πίστη ,την ιδεολογία, την παιδεία, την ασφάλεια μου. Δεν μιλώ για πολιτισμό δεν είχαμε ποτέ. Και όχι δεν φταίω εγώ γιατί, εγώ κάνω ότι μπορώ να αλλάξει το σκηνικό. Και όχι δεν θέλω να μάθω ποιος φταίει. Ποιος θα τα αλλάξει θέλω να μου πείτε. Που να ξέρετε και σεις βέβαια. Πείτε μου σας παρακαλώ υπάρχει ελπίδα να σηκώσουμε τον Ήλιο ξανά πάνω απ’ την Ελλάδα;
Καλή εβδομάδα να έχουμε.

O καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει. Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει. Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής:
"Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα δεις πώς θα χαλαρώσεις".
Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα μπορούσε να κάνει κήρυγμα χωρίς άγχος ακόμα και αν λυσσομανούσε καταιγίδα.
Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος του Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής:
Αγαπητέ πάτερ,
Την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό κι όχι μερικές σταγόνες νερό στη βότκα. Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά.
* Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου
* Το κουβούκλιο στην πλευρά της εκκλησίας είναι το εξομολογητήριο, όχι το
μπάνιο.
* Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: "Χαίρε κεχαριτωμένη", όχι "Γεια σου πιπίνι".
* Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος.
* Οι εντολές είναι 10 και όχι 12.
* Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς τους δεν ήταν νάνος.
* Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους ως "Ι.Χ. και Σία".
* Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι "σκατορουφιάνος του κερατά" που είπες εσύ στους χριστιανούς.
* Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι "πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με αρνηθείς", δεν του είπε: "Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα μ' έχεις γράψει στ` α...... σου".
* Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας "Νονό".
* Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον σβέρκο μας.
* Ποτέ δεν κηρύττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο.
* Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει το κρασί.
* Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν όμως
και να χορέψει γιάγκα γύρω από την εκκλησία.
* Τις σκάλες του άμβωνα τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο.
* Και τέλος, την λειτουργία την τελειώνουμε με "Αμήν", όχι με "Ολέ!"
* Α! Ναι!! Αυτός που καθόταν στην άκρη του ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε "αδερφάρα" και "τραβεστί με μάξι" ήμουν εγώ!
Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή.
Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος.

Καλημέρα και καλό μήνα!!!

Τελικά μπήκαν οι μπουλντόζες και μας τον έκαναν τον κήπο καλοκαιρινό. Όταν η Google έκλεισε τον πρώτο κήπο, σκέφτηκα να ανοίγω που ανοίγω καινούργιο Blog δεν κάνω μια ανανέωση. Έτσι επέλεξα μια ¨πλάτη¨ (template) που ηταν όμορφο άλλα δυστυχώς όχι λειτουργικό. Επειδή τα προβλήματα γινόντουσαν περισσότερα αποφάσισα να αλλάξω το template στις αρχές του χρόνου και κει έγινε το έλα να δεις όπως διαπιστώσατε και εσείς. Η ανάρτηση που θα διαβάσετε παρακάτω ηταν προγραμματισμένη - αν θέλετε να μάθετε πως γίνετε αυτό κάντε ένα κλικ
εδώ -και μας πέταξε εκτός τελείως. Το πρόβλημα απ ότι μου είπαν είναι ότι η Google αποφάσισε να μετατρέψει τους κώδικες HTML σε XTML. Μη με ρωτήσετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ούτε πως γίνετε, δεν ξέρω. Έψαχνα αυτές τις μέρες να βρω ένα συμβατό template άλλα δεν βρήκα. Αν κάποια στιγμή βρω κάτι ίσως να αλλάξω ξανά την όψη του κήπου. Προς το παρόν θα μείνει έτσι Δεν θα μπορούμε δηλ. να έχουμε όλα αυτά τα φανταχτερά πραγματάκια που βλέπατε. Από την άλλη έχει γίνει πιο λειτουργικός με καλύτερη είσοδο και καλύτερη ανταπόκριση. Και δεν μπορώ πάρα να συμφωνήσω με κάποιους που μου έγραψαν πως αυτό που μετράει είναι το περιεχόμενο όχι το περιτύλιγμα. Δεν πήρατε απαντήσεις στα προηγούμενα σχόλια δεν υπήρχε ο χρόνος. Να πω ότι πειραματίστηκα και με την word press άλλα δεν..... Αυτή η ιστορία μας έκανε πιο σοφούς και έμαθα κάποια πράγματα που θα πούμε σε προσεχή ανάρτηση. Προς το παρόν κάλο μηνά, καλή εβδομάδα και εδώ θα βρείτε την ανάρτηση που έκανε την ζημιά. ( Μήπως ηταν και πολιτικός δάχτυλος στη μέση;)

Εμπρός της γης....

Όοοοχι δεν θα μιλήσω για μπλόκα και απεργίες, για τα τιμημένα νιάτα, την περήφανη αγροτιά. Αν και όταν άκουσα στην τηλεόραση κάποιον κυβερνητικό να υπερηφανεύεται ότι κατάγονταν από αγροτική οικογένεια το μυαλό μου πήγε σ’ ένα τραγούδι

Γεια και χαρά σας βρε πατριώτες

Και οι παππούδες μου ήταν αγρότες

Μπήκε ο βουλευτής στην βουλή

Βόλτες από δω και από κει

Θρονιάστηκε σαν διάνος στην Αθήνα

Κι απ το χωρίο μας δεν περνάει ούτε για γλέντι

Βρε μην τον είδατε τον μάγκα τον λεβέντη;

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να το βρω να το ανεβάσω. Εδώ θα βρείτε κάτι παρόμοιο.

Η ανάρτηση γράφτηκε μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε. Μου είπαν πως είναι ανέκδοτο και..... δεν το κατάλαβα. Δεν φημίζομαι και...... για την εξυπνάδα μου ( Όχι δεν θα γράψω ότι είμαι πόντιος και ξανθός -αν και είμαι και τα 2-για να μην έχουμε ρατσιστικές αντιδράσεις). Για να σας δω εσάς.

Ο πρωθυπουργός μιας χώρας αποφάσισε να πάει να δει γιατί οι χωρικοί του ηταν δυσαρεστημένοι. Μπήκε στην λιμουζίνα του και ξεκίνησε για το χωριό. Στην είσοδο του χωριού ακούστηκε ένα μπαμ πάνω στο αμάξι και ο οδηγός φρέναρε απότομα. Κατέβηκαν και βλέπουν ένα ψόφιο γουρούνι μπροστά στις ρόδες

- Ντεν πρόλαβα..... άρχισε να λέει ο οδηγός που δεν ήξερε καλά την γλώσσα.
- Καλά, καλά τον διέκοψε ο πρωθυπουργός. Μάλλον θα ανήκει σε αυτούς εκεί είπε δείχνοντας ένα μοναχικό αγροτόσπιτο. Πήγαινε πες τους τι έγινε και πλήρωσε το.
Ο οδηγός έφυγε και ο πρωθυπουργός μπήκε στο αμάξι και τον περίμενε. Πέρασε μίση ώρα, μια, μιάμιση. Κοντά στις 2 ώρες αργότερα εμφανίστηκε ο οδηγός φορώντας στραβά το κύπελλο του, με ξεκούμπωτο πουκάμισο λυμένη γραβάτα και ζώνη.
- Τι έγινε γιατί άργησες τι χαλιά είναι αυτά;
- Να ντεν πρόλαβα να τους πω τι έγινε και η γυναικά του χωρικού μου έβγαλε ένα τεράστιο κέικ, ο άντρας άνοιξε ένα μπουκάλι κρασί και με μου πρόσφερε πούρα και η κόρη τους με βούτηξε με πήγε στο δωμάτιο τις και κάναμε ακαλίνωτο σεχ.
- Μα καλα γιατι τι τους ειπες;
- Είμαι οντηγός του πρωθυπουργό και το σκότωσα το γουρούνι....


Καλέ γιατί γελάτε πέστε μου και μένα. Α ναι 1) κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ζώα και πράγματα είναι συμπτωματική ( μη εχουμε και κανα προβλημα με την φιλοζωικη) 2) αυτό το blog δεν κάνει πολιτικά σχόλια 3) η εικόνα είναι από την φάρμα των ζώων και δεν έχει σχέση με την ανάρτηση.