•9/26/2008 08:45:00 μ.μ.
Η παρακάτω ιστορία είναι φανταστική. Επίσης οφείλω να γράψω πως οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα είναι συμπτωματική και καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. (Αν και, όπως λέω συχνά, εμείς αντιγράφουμε την ζωή ή, η ζωή αντιγράφει τα μυθιστορήματα; Ποιος ξέρει, αλλά εσείς καταλαβαίνετε).
Άνοιξε τα μάτια του και προσπάθησε να καταλάβει που βρισκόταν. Η δυσοσμία του τρύπησε τα ρουθούνια και μόνο ένα πολύ αχνό φως που έμπαινε από πάνω και κάτω από την πόρτα φώτιζε τον στενό χώρο. Ανασηκώθηκε με κόπο, βρήκε ψηλαφώντας τη πόρτα και βγήκε έξω. Ο παγωμένος θαλασσινός αέρας τον χτύπησε σαν μαστίγιο και μόνο τότε κατάλαβε πως ηταν ντυμένος μόνο με ένα βρεγμένο και λερωμένο από εμετό πουκάμισο. Το παντελόνι του είχε τα ίδια χάλια. Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει, ζαλιζόταν και περπατούσε τρικλίζοντας. Η όραση του ξεθόλωνε σιγά- σιγά, κοίταξε τριγύρω. Ένας κουλουρτζής που είχε απλώσει ήδη την πραμάτεια του τον κοίταξε κουνώντας το κεφάλι με οίκτο. Κοίταξε την ώρα αλλά το ρολόι του έλειπε, όπως το δαχτυλίδι και το πορτοφόλι του. Περπάτησε αργά ενώ σκεφτόταν πως πάλι θα τον έψαχνε η γυναίκα του όλη τη νύχτα. Και αφού το είχε υποσχεθεί πως μόνο ένα ποτήρι θα έπινε.
- Σκατά τα ‘κανες πάλι, μουρμούρισε.
Πέρασε δίπλα από το περίπτερο με τις κρεμασμένες εφημερίδες.
- Τέρμα, είπε δυνατά. Αυτό θα σταματήσει, εδώ και τώρα, αυτή δεν είναι ζωή, είναι κόλαση. Δεν το αντέχω άλλο!!
Έβαλε το χέρι στην τσέπη............
............................................................
Στεκόταν όρθιος, πήρε μια βαθειά ανάσα και συνέχισε:
- Όταν βγήκα από τις δημόσιες τουαλέτες στο λιμάνι, όπου έμεινα σωριασμένος σε κώμα όλη την νύχτα, μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό μου. Ότι έπρεπε να τελειώνω. Και αφού δεν μπορούσα να σταματήσω να πίνω έπρεπε να σταματήσω να ζω. Έψαξα στις τσέπες μου και βρήκα κάτι ψιλά. Θα αγόραζα χάπια, μαχαίρι δεν ήξερα. Τράκαρα κυριολεκτικά με τις απλωμένες εφημερίδες. Έκανα λίγο πίσω και παρ’ όλο το χάλι μου μπόρεσα να διαβάσω την αρχή από ένα άρθρο. Το θυμάμαι ακόμα σήμερα
« Ο Αλκοολισμός είναι ασθένεια» και πιο κάτω «Υπάρχει λύση»
- Σκατά τα ‘κανες πάλι, μουρμούρισε.
Πέρασε δίπλα από το περίπτερο με τις κρεμασμένες εφημερίδες.
- Τέρμα, είπε δυνατά. Αυτό θα σταματήσει, εδώ και τώρα, αυτή δεν είναι ζωή, είναι κόλαση. Δεν το αντέχω άλλο!!
Έβαλε το χέρι στην τσέπη............
............................................................
Στεκόταν όρθιος, πήρε μια βαθειά ανάσα και συνέχισε:- Όταν βγήκα από τις δημόσιες τουαλέτες στο λιμάνι, όπου έμεινα σωριασμένος σε κώμα όλη την νύχτα, μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό μου. Ότι έπρεπε να τελειώνω. Και αφού δεν μπορούσα να σταματήσω να πίνω έπρεπε να σταματήσω να ζω. Έψαξα στις τσέπες μου και βρήκα κάτι ψιλά. Θα αγόραζα χάπια, μαχαίρι δεν ήξερα. Τράκαρα κυριολεκτικά με τις απλωμένες εφημερίδες. Έκανα λίγο πίσω και παρ’ όλο το χάλι μου μπόρεσα να διαβάσω την αρχή από ένα άρθρο. Το θυμάμαι ακόμα σήμερα
« Ο Αλκοολισμός είναι ασθένεια» και πιο κάτω «Υπάρχει λύση»
Κοίταξε τα 60 περίπου άτομα που βρισκόντουσαν μέσα στην αίθουσα. Τα μέλη της ομάδας του, την οικογένεια του, τους φίλους του. Έριξε μια μάτια στο καινούργιο του κουστούμι.
- Έτσι ήρθα σε επαφή με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς. Και σήμερα κλείνω 10 χρόνια χωρίς να έχω πιει.
Το αυθόρμητο χειροκρότημα ηταν άλλη μια επιβράβευση των προσπαθειών του.
Ένας φίλος έφυγε για ¨ταξίδι¨ χωρίς επιστροφή. Θα του άρεσε η ιστορία γι΄ αυτό και του την αφιερώνω. Να μας προσέχεις όπου πας και εμείς θα σε θυμόμαστε.
- Έτσι ήρθα σε επαφή με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς. Και σήμερα κλείνω 10 χρόνια χωρίς να έχω πιει.
Το αυθόρμητο χειροκρότημα ηταν άλλη μια επιβράβευση των προσπαθειών του.
Ένας φίλος έφυγε για ¨ταξίδι¨ χωρίς επιστροφή. Θα του άρεσε η ιστορία γι΄ αυτό και του την αφιερώνω. Να μας προσέχεις όπου πας και εμείς θα σε θυμόμαστε.
32 Nεα λουλουδάκια:
Αν μπορείς να κρατήσεις μια "αδερφή ψυχή".
Δεν θυμάμαι πότε πρωτάκουσα αυτή την έκφραση, σε ποιο δωμάτιο και από ποιον. Θυμάμαι όμως ότι ένιωσα αμέσως την ζεστασιά και την ασφάλεια ότι δεν είμαι μόνη μου.
Την ίδια ζεστασιά ένιωσα για τον άντρα της ιστορίας σου, κηπουρέ, της φανταστικής σου ιστορίας με όλες τις έννοιες (όπως ο καθένας την καταλαβαίνει).
Δεν έχει σημασία ποιά είναι η φαινομενική της κατάσταση για τους πολλούς, ούτε το πόσο κοντά ή μακριά βρίσκεται από την πραγματικότητα.
Σημασία για μένα έχει ότι ο άντρας της ιστορίας σου, με δίδαξε ότι όταν σηκώνεις τα χέρια σου προς τα αστέρια, μπορεί να μην πιάσεις κανένα, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν θα βρεθείς ποτέ με λασπωμένα χέρια!!!
Όσο για τον φίλο που έφυγε για το ταξίδι του ΝΙΚΗΤΗΣ,του αφιερώνω τα λόγια του Καβάφη και είμαι σίγουρη ότι και με καταλαβαίνει και με προσέχει από όπου και αν είναι...
ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ Η ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΝΑ ΠΟΥΝΕ.
ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΧΕΙ ΕΤΟΙΜΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΝΑΙ, ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟ - ΠΕΡΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ!
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
που μου θύμισες απόψε ότι κανένα ανθρώπινο έργο δεν δημιουργήθηκε χωρίς πολύ κόπο
Καληνύχτα κηπουρέ
Mama Dalton
Δεν υπάρχει κάτι να προσθέσω στο σχόλιο σου. Να μου προσεχείς το Daltonακι. Καλό Σ/Κ
Κηπουρέ λες ψέμματα!
Έκλεψες!
Έκανες αντιγραφή...
Κάθε άνθρωπος ταιριάζει σε αυτήν την φανταστική ιστορία. Είτε είναι αλκοολικός, είτε καπνίζει, είτε είναι παχύσαρκος, είτε παίρνει ναρκωτικά, είτε παίζει χαρτιά, είτε θέλει περισσότερα λεφτά ή δόξα.
Όλοι είναι "αλκοολικοί" σε κάτι. Ακόμη και το φακελάκι, που ζητάνε οι γιατροί, παρουσιάζει χαρακτηριστικά "δόσης".
Βέβαια το αλκοόλ είναι ιδιαίτερο πρόβλημα, αφού το "σύστημα" επιτρέπει σε δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια να κατεβάζουν μπόμπες "για διασκέδαση". Σίγουροι πελάτες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έ, και στο μεταξύ θα δουλέψουν λίγο και οι γιατροί. Αυτοί κλέφτες θα γίνουν;
Πέρα από το στοιχείο της απώλειας θα ήταν ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την αρχή ,πως έφτασε ο άνθρωπος εκεί!
Καλημέρα ,Κηπουρέ...
Καλημέρα κηπουρέ.
Το ξέρω αυτό το βουητό κι αυτή τη λάμψη τη θολή μες στον καθρέπτη ..κάπου την έχω ξαναδεί.
Το βίωσα με συγγενικό μου πρόσωπο
και ..νιώθω..
να σαι καλά φίλε
Αυτογνωσία κάνεις λάθος το γράφω και στην αρχή. Η Ζωή αντέγραψε από μένα και όποιος δεν το κατάλαβε δεν φταίω εγώ. Όσο για τα άλλα που μου γράφεις έχεις απόλυτο δίκιο, μπορείς να το διαβάσεις και στην έρευνα που έκανα για τον Αλκοολισμό. Καλό Σ/Κ
Φίλε vad για αυτό θα χρειαζόμασταν βιβλίο, δεν φτάνει μια ανάρτηση. Αν ενδιαφερθεί κάποιος εκδότης μπορεί να μάθουμε και την πορεία. Ίσως να γραφτούν περιλήψεις στο άλλο blog. Θα δούμε. Καλό Σ/Κ και σε σένα.
Περίπλους ξέρω από πρώτο χέρι το μεγάλο ποσοστό των Αλκοολικών στη πατρίδα μας. Θα το δεις και στα επόμενα σχόλια. Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι το mail μου στην διάθεση σου. Αυτό ισχύει και για όποιον άλλο προβληματίζετε με αυτό το θέμα.
πήγα μερικές φορές στους ΑΝ (ανώνυμοι ναρκομανείς) παρέα με οικογενειακό μου άτομο που πλέον δεν υπάρχει - δεν κατάφερε να αντέξει όπως άντεξε ο ήρωας εδώ!
τι καλά να το άντεχαν όλοι!
και τι πολλοί είναι αυτοί που πρέπει να μάθουν να αντέχουν!
και τι πολλοί γίνονται καθημερινά αυτοί που πρέπει να μάθουν να αντέχουν...
κακώς ή καλώς αυτές τις αναμνήσεις μου έφερε στο μυαλό το κείμενό σου σαββατιάτικα αλλά και αυτά καθημερινότητά μας έχουν γίνει πλέον και καλά είναι να τα αντιμετωπίζουμε και καθημερινά!
δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται από wordpress που έχω εγώ να γράφεις σχόλιο σε blogger, όπως αυτό, αλλά να οδηγεί στο δικό μου blog! ακόμα δεν το έχω καταλάβει... κάνω νέα προσπάθεια τώρα για δοκιμή! sorry που δοκιμάζω :-)
Καλημέρα-ολη μέρα-σε όλους
Φίλε Αυτογνωσία, συμφωνώ μαζί σου ότι όλοιείναι"αλκοολικοί" σε κάτι.
Όλοι μας έχουμε μέσα μας το στοιχείο της υπερβολής και του ελένχου, που μας κάνει "αλκοολικούς" σε κάτι ή με κάτι.
Με λίγα λόγια, ο πνευματικός πυρήνας της αρρώστειας είναι ο εγωκεντρισμός μου.
Ο εθισμός μου σε κάτι, διαμορφώνει τη σκέψη μου με το δικό του τρόπο. Όποιος και αν είναι ο τρόπος σκέψης μου, κακοφόρμισε από την στιγμή που η υπερβολή και ο έλενχος σκλάβωσε την ζωή μου.
Σήμερα φίλε μου, ξέρω ότι ο δρόμος για την Ελευθερία μου ξεκινά από αυτό και μόνο που έχεις για όνομα (που μου αρέσει πολύ)
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
Ξέρεις πόσες φορές πικράθηκα,θύμωσα,πληγώθηκα και μνησικάκησα με το "σύστημα" που αναφέρεις;
Πόσες φορές δεν είπα:
"Βρε έπρεπε να υπάρχει-η να βγει- ένας νόμος,να τους βάζει όλους στη θέση τους!"
Μου πήρε πολύ καιρό για να καταλάβω ότι έβαζα μια πρώτη υποθήκη για να μου χαλάσουν την Ελευθερία μου.
Βέβαια με αυτό που έλεγα, νόμιζα ότι θα χάλαγε μόνο η Ελευθερία των άλλων οπότε μου ήταν αδιάφορο μέχρι ευχάριστο.
Αλλά σήμερα ξέρω ότι άμα καλείς τους επιβήτορες της Ελευθερίας να επέμβουν, δεν πρόκειται να εξαιρέσουν την δική σου Ελευθερία αν την βρουν μπόσικη!!!
Κλείνοντας,απλά θέλω να πω ότι σήμερα νομίζω,
ότι κανένα "σύστημα" δεν "επιτρέπει" τίποτα, αν εγώ πρώτα δεν του "επιτρέψω" να με εκμεταλευτεί και να με χειριστεί.
Αναζητώντας απλά την αυτογνωσία μου, αυτομάτως παύει να με ενοχλεί η αναταραχή του "συστήματος"
Γιατί όταν εγώ ζω ειρηνικά με τον εαυτό μου,προκαλώ ένα πνεύμα γαλήνης να μπει στον κόσμο μου.
Και έτσι μένω μακριά όσο μπορώ από τον "αλκοολισμό" και την "αρρώστεια" και προσπαθώ μόνο να κάνω το σωστό πράγμα για τον σωστό λόγο.
Και το σημαντικότερο φίλε;
Δεν εξουσιάζω και δεν εξουσιάζομαι
Αρα είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!
Καλό Σ/Κ σε όλους
Mama Dalton
Πρόσφατα μια γνωστή μου κοπέλα 35 ετών "έφυγε" για πάντα εξ αιτίας του αλκολισμού αφήνοντας πίσω της ένα κοριτσάκι 9 ετών. Δε κατάφερε να νικήσει το θηρίο.
Εύχομαι να ελευθερωθούν από αυτό όσοι κάνουν τον αγώνα τους και να επιστρέψουν πίσω στους ανθρώπους που τους αγαπάνε και τους έχουν ανάγκη. Μα το βασικότερο...να επιστρέψουν πίσω στον εαυτό τους.Να ξαναγίνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Συμέλα καλημέρα. Δυστυχώς σε αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν αργίες. Θέλει κουράγιο και υπομονή. Να σαι καλά, καλή δύναμη και σε σένα.
Ηταν να μην δώσουμε εξάσφαιρο στην mama Dalton. Αυτό φιλενάδα δεν είναι σχόλιο ανάρτηση είναι. Άμα γράφεις τόσο μεγάλα σχόλια, τι θα γράφεις στο blog σου; Όχι ότι δεν έχεις δίκιο σε αρκετά πράγματα, αλλά το κειμενάκι είναι για να φέρουμε τον κόσμο σε επαφή με το πρόβλημα, όχι να τον διώξουμε. Ευχαριστώ για την κατανόηση.
Καλό ταξίδι στον φίλο μας. Και το κεφάλι ψηλά...
Αγαπητέ μου κηπουρέ
Ζητώ συγνώμη-δεν ήθελα να μετατρέψω το σχόλιο μου σε ανάρτηση όπως λες.
Είναι η υπερβολή που αναφέρω...
Είδες τι μας κάνει η υπερβολή;
Κάνει την επιθυμία για επαφή ανεξέλεγκτη παρόρμηση
Σε ευχαριστώ που μου το θύμισες
Αφήνω τα εξάσφαιρα και γενικώς τα όπλα στην άκρη...και αφήνομαι να απολαύσω τον κήπο σου
Mama Dalton
Kαλό ταξίδι στον φίλο σου και πολύ ωραιά η ιστορία με την έννοια του νοήματος που περνάει!Γενικά οι ιστορίες με αλκοολικούς είναι θλιβερές..Και είναι όπως τα λες:Ο αλκοολισμός είναι ασθένεια,δυστυχώς...
Είναι δύσκολες αυτές οι καταστάσεις...Άστα να πάνε....
Από τις καταστάσεις που καταλαβαίνεις πόσο αχρηστος είσαι γι'αυτόν που το πρόβλημα έχει, πως τίποτα δεν μπόρείς να κάνεις..
Φίλη ανώνυμη. Είναι καλό που αντιστέκεσαι στο "θηρίο". Αν θέλεις πέρνα από την σελίδα μου. Ίσως να μπορώ να σε βοηθήσω λίγο. Εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με αλκοόλ ή άλλες ουσίες. Όμως ξέρω πόσο δύσκολο είναι να αντιστέκεσαι γιατί προσπαθώ να κόψω τα "δικά μου χούγια".
lena_zip να είσαι καλά. Καλημέρα
alx599 γενικά οι ιστορίες με χρηστές είναι θλιβερές. Ευτυχώς που υπάρχει Λύση και Ελπίδα. Καλή Κυριακή.
Kaveiros ναι είναι δύσκολο. Μπορούμε όμως να κάνουμε πράγματα, να ενημερώσουμε πχ τον κόσμο. Σε πρώτη φάση ένα link εδώ είναι αρκετό.
Καλημέρα Μιχάλη. Τελικά φόρεσα γραβάτα. Καλή Κυριακή.
Έλα, έλα Τεό, μην κάνεις έτσι. Έχω βέβαια καλύτερο μπλόγκ από το δικό σου αλλά μην υπερβάλλεις...
Ωραίος ρε, μ' άρεσε! *thumbs up*
Σου 'χω αφήσει πρόσκληση για μπλογκοπαίχνιδο στο blog μου, μπες να δεις.
Φιλιά και καλή συνέχεια!
Καλησπέρα, χαίρομαι που έχεις ένα τόσο όμορφο μπλογκ
και με θέματα ιστορίες που αφορούν ενημερώνουν παρακινούν για θετικές ενέργειες προς όφελος ανθρώπων
θα τα λέμε
να είσαι καλά!!!!
Καλησπέρα σε όλους
Έβαλα τα καλά μου και ήρθα!!!
Φίλε Κηπουρέ σε ευχαριστώ για την βοήθεια, την κατανόηση και την υπομονή σου...
Καλό ξημέρωμα
Καλημέρα Τεο !
Για άλλη μια φορά δημοσίευσες μία φοβερή ανάρτηση που μας αγγίζει όλους. Έχεις προσεγγίσει πολύ σωστά το θέμα και σου αξίζουν συγχαρητήρια ...
Nagini ευχαριστώ να είσαι καλά. Μόλις λύσω το πρόβλημα με το ίντερνετ θα περάσω και θα παίξω. Καλή εβδομάδα.
Surrealist χαίρομαι που σου άρεσε το blog . Ευχαριστώ για την παρέα προχτές. Σίγουρα θα τα λέμε. Καλή εβδομάδα.
Φίλε Λάμπρο ευχαριστώ. Τα συγχαρητήρια σε αυτούς που παλεύουν και προσπαθούν. Πότε θα κάνεις και συ μια ανάρτηση εδώ;
Αχ βρε Θοδωρή, συγκλονιστικός είσαι ώρες ώρες... Αν το θες, μια παραγματική ή φανταστική ιστορία μπορεί να γίνει βιβλίο, γραμμένο από το χέρι μου με τη φωνή τη δική σου. Στη διάθεσή σου φιλαράκι...